Η διάσωση ενός χαρτιού......

Αφού αποφάσισα να μπλογκάρω, δεν το βάζω κάτω! Στην craft-ο-γειτονιά που ζούμε όλο και κάτι συμβαίνει που μας κάνει και γελάμε και  περνάμε καλά και φυσικά δημιουργούμε. Αν δεν υπήρχε το blog, όλο το Σαββατιανό σκηνικό θα πέρναγε και θα ξεχνιόταν, αλλά όπως όλες οι καλές ιστορίες πρέπει να ειπωθεί!

Όλα ξεκίνησαν το πρωί του Σαββάτου, που η Βάλια  ήρθε στο στούντιο για να κάνει ένα scrapbooking workshop. Καλημεριστήκαμε, είπαμε δυο κουβέντες, ρουφήξαμε λίγο καφέ και μετά η κάθε μια πήγε στη δουλειά της. Αυτή να στήσει τα τραπέζια και να μοιράσει τα kits και εγώ στο δικό μου studio να φτιάξω ένα βιβλίο. Όλα πήγαιναν μια χαρά, μέχρι που πάνω στην κουβέντα ξεμύτισα από το studio μου και είδα τι έκανε η Βαλια. "Τι έκανε?" θα μου πείτε. Αυτή νόμιζε ότι έκανε τη δουλειά της, αλλά εγώ πάγωσα! Είχε το πιο υπέροχο εξώφυλλο βιβλίου ever, στα χέρια της και το μοίραζε στα κιτ για να το κάνουν ΚΟΜΜΑΤΑΚΙΑ! "Βαλια, τι είναι αυτό?" ρωτάω. " Α, τίποτα. Ένα σκούρο χαρτί scrapbooking που θα το βάλουμε πίσω από αυτό το ωραίο  για να δώσουμε όγκο στο layout. Μην ανησυχείς, δεν θα φαίνεται!" . Συνήθως δεν σχολιάζω τα γούστα του καθενός, αλλά αυτό  δεν μπορώ να μην το πω. Το χαρτί που μου έδειξε ήταν ένα  εντελώς υποδεέστερο χαρτί, που καμία σχέση. Την παραμικρή! Κατηγορία οπισθόφυλλου για να μην πω εσώφυλλο!

Γιατί ξέχασα να σας πω, ότι το πιο υπέροχο εξώφυλλο βιβλίου ever, ήταν ακόμα ένα χαρτί scrapbooking, μέσα σε ένα πακέτο με χαρτιά scrapbooking. Το οποίο όμως ΦΩΝΑΖΕ - ΟΥΡΛΙΑΖΕ να πω καλύτερα- ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΛΑΣΜΕΝΟ ΓΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟΥ. Και καθόλου για να κοπεί κομματάκια απλά για να δώσει όγκο σε άλλο χαρτί!

Και το χειρότερο, ήταν ότι εγώ έφταιγα για την κατάντια του υπέροχου αυτού χαρτιού, αφού η Βάλια - όπως παραδέχτηκε με μισή φωνή - το είχε πάρει από τα χαρτιά που διαλέγει για μάθημα, ΑΠΟ ΤΟ STUDIO ΜΟΥ! Δεν θέλω ούτε καν να σκέφτομαι ότι ήταν μέσα στο σωρό (εχω πολλά τι να με κάνω?!?!) , αλλά γυρισμένο ανάποδα, οπότε το έβλεπα από την άλλη μεριά και μου πέρναγε απαρατήρητο!

Προσπάθησα να την πείσω να πάρει κάτι άλλο, να την δωροδοκήσω, να την ξεγελάσω - τίποτα! Πλέον δε έκανε πίσω με τίποτα, αφού είχε χτίσει όλο της το μάθημα πάνω σε εκείνο το χαρτί. Αφήστε που  νομίζω ότι έχει σε περισσότερη εκτίμηση τo scrapbooking  από τη βιβλιοδεσία - τι να πω? Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες!  "Πάρε άλλο, μου έλεγε, για το βιβλίο σου. έχεις ένα σωρό!" Λες και για εξώφυλλο, διαλέγεις από το σωρό! πφφφφ. 

Μπορεί να μην λυπήθηκε καθόλου ούτε το χαρτί ούτε εμένα (νομίζω μάλιστα πώς με κοίταζε με μισό μάτι πλέον, ενώ είχε πάρει όλα τα χαρτιά αγκαλιά), αλλά αφού την είχα ζαλίσει, ήρθε με αντιπρόταση. Θυμήθηκε ότι είχα ένα μπλοκ της συλλογής με σχεδόν ίδιο χαρτί και με έστειλε να το βρώ και εντωμεταξύ τελείωσε το καταστροφικό της έργο. Ευτυχώς είχε δίκιο! Μην ακούσω τίποτα σχόλια του τύπου "δεν ξέρεις τι έχεις" , εντάξει? Φυσικά ήξερα ότι το είχα, απλά μου είχε διαφύγει. Οπότε όσο κατέστρεφαν εκείνες από ένα χαρτί η κάθε μια, εγώ έσωσα τα υπόλοιπα και να το αποτέλεσμα!

Και να σας πω και κάτι? Η μια της μαθήτρια βιβλιοδετεί. Και μόλις είδε το χαρτί ξέρετε τι είπε? " Τι λες ρε Βαλια να χαλάσουμε αυτό το χαρτί! Αυτό είναι τέλειο εξώφυλλο για journal!" Ορίστε κυρία Βάλια! Νομίζω ότι δικαιώθηκα πανηγυρικά! Τι λέτε?

Το θέμα είναι ότι αυτές πέρασαν τέλεια να χαλάνε τα χαρτιά για τουλάχιστον τρεις ώρες, ενώ εγώ μέσα ακόμα μουρμούραγα. Κατέληξαν με αυτό, και όπως βλέπετε, από το τέλειο χαρτί δεν φαίνεται ούτε ακρούλα

Και είναι και όλο χαμόγελα και καμία τύψη!

Όση ώρα , λοιπόν, έφτιαχναν αυτά που βλέπετε να δείχνουν καμαρωτές και σκερτσόζες, εγώ βούτηξα όλο το μπλοκ και έφτιαξα αυτά

Όχι παίζουμε! Χα!