Bathroom makeover

Δεν ξέρω αν παθαίνετε κι εσείς τα ίδια, αλλά εγώ όταν γυρνάω από διακοπές, θέλω να αλλάξω το χώρο μου. Φταίει το ότι είμαι ξεκούραστη, φταίει το ότι έχω διάθεση ανανέωσης, φταίει ότι δεν έχω μπει ακόμα σε ρυθμούς δουλειάς, δεν ξέρω. Το γεγονός είναι ότι κάθε Αύγουστο, ανανεώνω το χώρο μου. Πέρσι έφτιαξα το studio - φέτος τα σχέδια μου είναι πιο μεγαλοεπίβολα. Για μεγάλη ανησυχία των υπολοίπων της οικογένειας, αποφάσισα να επιτεθώ στα έπιπλα.

Από τότε που ήρθαμε σε αυτό το σπίτι, εδώ και 6 χρόνια, δεν έχω πειράξει σχεδόν τίποτα, γιατί είχα πάντα την αίσθηση του προσωρινού. Ήταν μια λύση ανάγκης, που δεν μου άρεσε καθόλου - στην πραγματικότητα έμενα στο ενοίκιο δεκα χρόνια για να μην έρθω εδώ. Όμως, η ζωή πάντα γελάει με τα σχέδια μας και τα ultimatums που πρεσβεύουμε, οπότε όχι μόνο είμαι τόσα χρόνια εδώ, αλλά και το παιδί μου που εδώ μεγάλωσε, έχει πολιτογραφηθεί "παιδί απ' το Μπραχάμι" (η κατασκηνωτική κραυγή τους, ήταν μια σφαλιάρα για μενα, που με επανέφερε στην πραγματικότητα)

Να μη σας ζαλίζω άλλο με τα προσωπικά μου. Αυτό που από την αρχή μου κάθισε πολύ άσχημα στο σπίτι αυτό, ήταν το μπάνιο. Ωραίος και μεγάλος χώρος, αλλά το έπιπλο....... Δες τε εδω.

Απαίσιο στην όψη και μελαμίνη σαν υλικό - γεγονός που το κάνει πρακτικά αδύνατο να βαφτεί. Επειδή είχα δοκιμάσει τα chalky finish  στα φοβερά τραπεζάκια του ΙΚΕΑ , με πολύ καλά αποτελέσματα, -δείτε το tutorial που έφτιαξα για το Scraps n Pieces Challenge Blog-, αποφάσισα να τα δοκιμάσω και στη μελαμίνη. Στη χειρότερη, όπως είπα και στον άντρα μου, θα πάρουμε απλά ένα καινούργιο έπιπλο. Χειρότερο αποκλείεται να είναι.

 Ξεκίνησα περνώντας ένα στρώμα stain blocker. Το έβαλα γιατί δεν είχα σπίτι βελατούρα, αλλά ευλόγησα τα γένια μου πολλές φορές, αφού κόλλησε άψογα στην μελαμίνη, δεν επηρέασε καθόλου τα χρώματα αφού είναι διάφανο, και έκανα και τα brush strokes που ήθελα. Μετά πέρασα ένα χέρι treasure, με πινέλο, φροντίζοντας να φαίνονται οι πινελιές.

Στη συνέχεια αραίωσα το treasure , με ίση δόση vintage και λίγο delicate, για να μου δώσει την απόχρωση του οξειδωμένου χαλκού για να κάνω την παλαίωση. Και μετά το παλαίωσα όλο το έπιπλο με κερί σε σκούρο καφέ . 

Το κερί είναι που δίνει αυτό το παιχνίδισμα και την αίσθηση του παλιού. Θέλει πολύ καλό δούλεμα για να πιάσει ομοιόμορφα μέσα στο χρώμα. Τα συγκεκριμένα κεριά της deco art, δεν είναι σαν αυτά που ξέραμε έως τώρα. Είναι ρευστά, δουλεύονται πανεύκολα με στρογγυλό πινέλο, και δεν κινδυνεύετε να μην απλωθούν σωστά, όπως συνέβαινε μέχρι πρότινος με τα κανονικά κεριά επίπλων- που οι ερασιτέχνες τα απέφευγαν,  μια και  ήθελαν δεξιοτεχνία και εμπειρία για να φτάσεις σε  αποτέλεσμα που να βλέπεται.

Αν παράσετε το έπιπλο με κερί, ακνονικά δεν θέλει βερνίκι, αλλά μην ξεχνάτε ότι το δικό μου δεν είναι ξύλο από κάτω να "ρουφήξει" το κερί αλλά μελαμίνη. Ετσι χρησιμοποίησα το κερί μόνο για το χρώμα και επειδή είναι μπάνιο, πέρασα και τρία χέρια βερνίκι. Εγώ προτιμώ το velvet , γιατί μου αρέσει η αίσθηση του στην αφή, αλλά και το κανονικό να πάρετε, την ίδια δουλειά κάνει. Το καλό με τα βερνίκια αυτά είναι ότι εκτός από σφραγιση των πόρων, δημιουργούν και ένα διάφανο φιλμ πολυουρεθάνης (που όμως δεν φαίνεται καθόλου για να χαλάσει το look του φτιάξατε), που προστατεύει εντελώς το χρώμα, από όλα:  λιπαρότητα, νερό, παιδικά χέρια κλπ κλπ.

Μετά από όλα αυτά, τα οποία σύνολο μου πήραν κανένα τετράωρο, το αποτέλεσμα είναι αυτό. Άλλαξα και τα πομολάκια σε κάτι πιο vintage, για να γίνει λίγο πιο classy. Τώρα θέλω μια καινούργια κουρτίνα και μερικές λεπτομέρειες και το μπάνιο μου έγινε ανθρώπινο. Ακόμα και ο άντρας μου πήρε βαθιά ανάσα, που από την ώρα που του ανακοίνωσα τα σχέδια μου, έτρωγε τα νύχια του, αφού ήταν σχεδόν σίγουρος ότι στο τέλος θα πήγαινα για άλλο έπιπλο

\

Να σας πω ότι για όλα αυτά τα χέρια, χρησιμοποίησα περίπου το 1/3 και λιγότερο από την κάθε συσκευασία, οπότε λέω να βάψω και μερικά συμπληρωματικά διακοσμητικά, να ταιριάζουν ακριβώς με το μπάνιο μου.

Θα σας τα δείξω όλα σε μερικές μέρες. 

Φιλιά και να περνάτε καλά

Μυρτώ