Τι έκανα με τα πόδια μιας παλιάς Singer.....

Δεν ξέρω αν το υπόγειο σας είναι σαν το δικό μας, αλλά αν έχετε πατρικό σπίτι που μάλιστα έχει φιλοξενήσει πάνω από 2-3 γενιές, είναι σίγουρο ότι κρύβει ξεχασμένους θησαυρούς!

Σε μια επίσκεψη μου στο πατρικό, λοιπόν, κατέβηκα να "ψωνίσω" στο υπόγειο. Και παραμερίζοντας κάτι κουτιά ξεχασμένα από τον καιρό του Νώε, αντίκρισα τα πόδια μιας singer. Τώρα ποιανής γιαγιάς- θείας- προγιαγιάς ήταν αυτά, κανένας δεν ήξερε να μου πει. Την μηχανή από πάνω, την είχε χρόνια ο πατέρας μου σαν διακόσμηση στο μαγαζί . Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου μη σας πω. Τα πόδια όμως ήταν σε μια άκρη στο υπόγειο και από πάνω τους είχαν στοιβαχτεί διάφορα πράγματα, που τα έκρυβαν σχεδόν τελείως.

Είμαι σίγουρη ότι ήδη μαντέψατε ότι  αμέσως φώναξα το Χάρη,  και απαίτησα να μεταφέρει αυτό το αριστούργημα στο εργαστήριο μου! Φυσικά την γκρίνια μου την άκουσα: είναι παν βρώμικα, κατασκουριασμένα, θα μου λερώσουν το αυτοκίνητο κλπ. Εγώ όμως, βράχος! Είδε και απόειδε και αποφάσισε ότι και να γκρινιάζει δουλειά δεν γίνεται, οπότε άρχισε να τα ξεθάβει. Τα ανέβασε από το υπόγειο,  προσθέτοντας και το παν-βαρια  στα υπόλοιπα κοσμητικά (χαχα μασιφ σίδερο λέμε - δεν διαλέγω ότι και ότι!) και εκεί τον άφησα να πάρει το λάστιχο και να τα ξεπλύνει λίγο πριν τα βάλει στο αυτοκίνητο.

Ξέχασα να βγάλω φωτο πριν την πρώτη μου επίθεση, αλλά πιστέψτε με ήταν αρκετά χάλια! Μέσα στη σκουριά και τη βρώμα! Αν δείτε το μέσα μέρος από το ποδαράκι της φωτό, θα πάρετε μια ιδέα. Το μόνο που σας λέω είναι ότι το εσωτερικό από το ποδαράκι ήταν στην καλύτερη κατάσταση, γενικά.

Αν ήταν τα μαγαζιά ανοιχτά εκείνη την ώρα, θα είχα πάει για ψώνια. Αλλά ήταν Κυριακή.  Δευτέρα πρωί πρωί ήμουνα έξω από το χρωματοπωλείο. Μου ελειπε το βασικό συστατικό. Hammerite. Αυτό είναι ένα υλικό που το βάζεις απευθείας πάνω στη σκουριά και βάφεις με μια κίνηση. Φυσικά διάλεξα το "σφυρήλατο μέταλλο". Και  μετά από 2 χέρια, τα πόδια ήταν σαν καινούργια!

Και τότε ήρθε η ώρα του παιχνιδιού! Και επειδή ήθελα να φτιάξω τραπέζι, πήγα και αγόρασα και μια ταβλα τραπεζιού, για να μην καθυστερώ. Οσο στεγνώνει το μέταλλο, να παίζω με το ξύλο και τούμπαλιν.

Έστησα το ξύλο πάνω σε δύο τρίποδα και άρχισα την καταστροφή. Αφού το έτριψα λίγο με το τριβείο να είμαι σίγουρη ότι δεν έχει καμιά αγκίδα, του έκανα κατσαβιδιές, χτυπήματα, γρατσουνιές - ότι μπορείτε να φανταστείτε! Αφού κατέβηκε η μικρή να δει τι παλεύω με τα σφυριά και κάνω θόρυβο, και όταν ανέβηκε πληροφόρησε τον πατέρα της ότι έχω τόσα νεύρα που διαλύω ένα ξύλο!

Αφού το χάλασα όσο ήθελα, μετά το πέρασα ένα στρώμα κερί. Ξέρετε αυτό το φοβερό κερί των Chalky Finish. Πρώτο χέρι, λοιπόν, Golden Brown Wax.  Απλό σαν διαδικασία. Με το ειδικό στρογγυλό πινέλο, το δουλεύεις με κυκλικές κινήσεις να το ρουφήξει το ξύλο, και μετά σκουπίζεις το πλεόνασμα. Όσο πιο πολύ το αφήσεις και όσο πιο πολύ το δουλέψεις, τόσο πιο σκούρο γίνεται.

Το άφησα λίγο να στεγνώσει και έπιασα τα πόδια. Για την παλαίωση ακολούθησα μια από τις έτοιμες συνταγές της Deco Art. Τρία μέρη Chalky Finish Primitive  και ένα μέρος Treasure. Το χρώμα που βγήκε ήταν ακριβώς το χρώμα που ήθελα! Τις αναλογίες τις μέτραγα με ένα κουταλάκι του γλυκού. Σας πληροφορώ, ότι μου περίσσεψε και χρώμα και έτρεχα να βρω βαζάκι να μην το πετάξω! Σκεφτόμουνα μήπως να το οξειδώσω λίγο από πάνω με κανένα wash Red Iron Oxide, αλλά δεν το αποφάσισα, γιατί μου άρεσε πολύ ήδη.

Με είχε πιάσει πια λύσσα να το τελειώσω, έτσι έτριψα λίγο τον πάγκο με το τριβείο, και τον πέρασα σημεία σημεία με το σκούρο κερί - το Deep Brown. Και  σε λίγη ώρα ήμουνα έτοιμη. Γιατί το κερί, εκτός από ότι βάφει το ξύλο, λειτουργεί και σαν βερνίκι - δηλ είναι το τελευταίο στρώμα και το ξύλο δεν χρειάζεται άλλη προστασία. Αυτό που σας λέω, όμως, είναι μόνο για αντικείμενα εσωτερικού χώρου. Ότι βγαίνει έξω και ταλαιπωρείται, να βάζετε από πάνω ένα καλό βερνίκι πολυουρεθάνης!

Και αυτό ήταν! Έγινε καταπληκτικό και τώρα στολίζει το εργαστήριο μου!

Σας προτείνω να πάτε για ψώνια στο υπόγειο του πατρικού σας. Είμαι σίγουρη ότι κι εσείς θα ξετρυπώσετε κανένα θησαυρό!