Παιδικά Journals και όχι μόνο

Η κόρη μου, όταν φέρνει φίλες στο σπίτι, προτιμάνε να κάθονται στο εργαστήριο μου, και να φτιάχνουν διάφορα. Το ευχαριστιούνται, γιατί όπως λένε, η "κυρία Μυρτώ" (τρομάρα μου, είμαι και κυρία), "μας δίνει κανονικά υλικά και δημιουργούμε!"

Η αλήθεια είναι ότι τα σωστά υλικά, βοηθάνε πολύ, ακόμα και τις παιδικές δημιουργίες. Εγώ δεν αγοράζω στην κόρη μου ποτέ φτηνά / κακής ποιότητας υλικά. Πιστεύω ότι πχ ένας καλός μαρκαδόρος, εκτός από το ότι θα φανεί στο αποτέλεσμα της δουλειάς της, θα της δώσει και παραπάνω αυτοπεποίθηση, αφού οι κόποι της θα φαίνονται και θα την ενθαρρύνει να προσπαθήσει ακόμα περισσότερο να βελτιωθεί σε αυτό που κάνει. Θυμώνω όταν βλέπω να δίνουν στα παιδιά πχ ξυλομπογιές από το γνωστό παιχνιδοκατάστημα, που κάνουν μόνο για μουτζούρωμα (για χρωμάτισμα, ούτε λόγος!) και αυτό μόνο όταν έχεις μπράτσα παλαιστή! Το να δώσεις λίγα χρήματα παραπάνω και να πάρεις μια καλύτερη ξυλομπογιά, δεν είναι τίποτα, αλλά στο παιδί θα κάνει μεγάλη διαφορά στη δουλειά του! Βέβαια ζούμε σε δύσκολες εποχές, αλλά νομίζω ότι τελικά, το σωστό υλικό, θα τα βγάλει τα λεφτά του, είτε γιατί θα έχει περισσότερη χρωστική , είτε γιατί θα είναι καλύτερης ποιότητας, οπότε θα χρειάζεται λιγότερο χρώμα για την ίδια δουλειά, είτε , είτε.......

Όσοι με ξέρουν, ξέρουν ότι στο θέμα του χαρτιού είμαι κάθετη. Το σωστό χαρτί, κάνει τη ζωή μας ευκολότερη, και τη δουλειά μας τρομερά καλύτερη και δεν κοστίζει τόσο παραπάνω. Όταν , λοιπόν, στην αρχή της χρονιάς με πολιόρκησαν οι φίλες της κόρης μου, να φτιάξω και παιδικά journals, αυτό είχαν στο μυαλό τους. Ότι θα τους φτιάξω βιβλιαράκια, σχεδιασμένα για παιδιά, αλλά με υλικά για καλλιτέχνες.

Το σκεφτόμουνα πολύ καιρό, έκανα την έρευνα μου για το πώς πρέπει να είναι φτιαγμένο ένα παιδικό journal, μίλησα με τα ίδια τα παιδιά από 6 εως 16 χρονών, με τις δασκάλες τους, ακόμα και με ψυχολόγο.... και μετά τα άφησα στην άκρη, γιατί ως γνωστόν το επείγον τρώει το σημαντικό. Βέβαια, έφτιαξα 4-5 πιλοτικά βιβλιαράκια, τα οποία έγιναν ανάρπαστα.

Προχθές, λοιπόν, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Πώς, θα μου πείτε? Ανακάλυψα ότι τα παιδάκια που πήραν τα journals μου, τα χρησιμοποίησαν και τα χρησιμοποιούν ακόμα!!! Και οι μαμάδες τους, εντυπωσιασμένες κι αυτές, μου ζήτησαν Volume II. 

Στην εποχή των ηλεκτρονικών παιχνιδιών, των κινητών, του υπολογιστή και της τηλεόρασης, φαίνεται ότι τα παιδιά βρίσκουν χώρο και για το χαρτί και την δημιουργική έκφραση.  Είτε είναι γραφή, είτε σκίτσο , είτε ζωγραφική ή ακόμα και το παραδοσιακό λεύκωμα με αυτοκόλλητα και στιχάκια από τις φίλες. Φτάνει εμείς οι μεγάλοι να τους δώσουμε τα μέσα!

Μετά , λοιπόν,  από τη μακροσκελέστατη εισαγωγή με τις ψυχολογικές μου αναζητήσεις, έφτασε η ώρα να σας δείξω τι έφτιαξα. Όλα τα παιδιά ζήτησαν σπιράλ, μικρό μέγεθος (μάλλον για το σύνδρομο της λευκής σελίδας), χαρτί και για γραφή και για ζωγραφική, αλλά και χρωματιστό για doodling. Τα περισσότερα ήθελαν το όνομα τους τυπωμένο στο εξώφυλλο και κάποια ζήτησαν και ιδέες για το πώς να το γεμίσουν (αλλά "κυρία Μυρτώ, όχι τέτοια που κάνουμε στο σχολείο - ξέρετε εσείς")

Τα βιβλιαράκια που έφτιαξα, έχουν εξώφυλλο καμβά, εκτυπωμένο και περασμένο διάφορα mediums για να μην ξεβάφει / λερώνει κλπ. Τα εσώφυλλα είναι kraft chipboard, είναι δεμένα με μεταλλικό σπιράλ 2.5 εκ για να μπορούν να "φουσκώνουν άνετα, και μέσα έχουν 60-90 σελίδες, χαρτί ακουαρέλας 300gsm, γραφής 150 gsm, χρωματιστό cardstock και χρωματιστό γραφής 120 gsm. To μπροστά εσώφυλλο έχει ένα κειμενάκι με πληροφορίες και ιδέες  του πώς μπορούν να χρησιμοποιήσουν το journal τους, και το πίσω έχει μια τσέπη για die-cuts, αυτοκόλλητα κλπ κλπ

Νομίζω ότι άργησα, αλλά το πέτυχα. Αφήστε που έχω ενθουσιαστεί και θα τα διαθέσω και στο Etsy. Είναι απίθανο δώρο για τις γιορτές και ένα δώρο που θα βοηθήσει τη δημιουργικότητα του παιδιού, αλλά και τις επιδόσεις του και στη γλώσσα και στα καλλιτεχνικά.