Altered suitcases

Από τότε που άρχισα να ασχολούμαι με το scrapbooking,  και ειδικά από την περίοδο που άρχισα να διδάσκω σε γκρουπάκια, έχω γνωρίσει πολύ κόσμο. Κοπέλες και αγόρια που δεν σταματάνε ποτέ να μαθαίνουν, να ψάχνουν, να δοκιμάζουν. Άνθρωποι που προσπαθούν να κάνουν τον κόσμο γύρω τους ομορφότερο μέσα από την τέχνη στις διάφορες μορφές της. 

Μια από αυτές τις σημαντικές μου γνωριμίες είναι με μια πολύ αξιόλογη δασκάλα, τη Δήμητρα. Η Δήμητρα είναι η δασκάλα που όλοι ονειρεύονται να πετύχουν τα παιδιά τους. Με όρεξη, υπομονή και με αγάπη, ξοδεύει ατελείωτες ώρες να κάνει τη μάθηση παιχνίδι, αλλά και να διαπλάσει χαρακτήρες στα μικρά της ζυμαράκια της πρώτης δημοτικού.

Η Δήμητρα, λοιπόν, μου ζήτησε να της φτιάξω τρεις βαλίτσες που να φαίνονται παλιές, για να τις κρατήσουν τρία κοσμογυρισμένα ποντικάκια, που η ζωή τους έφερε σε ένα δάσος που κανένας δεν τους θέλει γιατί είναι "διαφορετικοί", "ξένοι". Και γύρω από τα τρια ποντικάκια ξεκινάει το παραμύθι που όλοι εμείς βιώνουμε στην καθημερινότητα μας. Ξενοφοβία, ρατσισμός κλπ κλπ

Για να είμαι ειλικρινής όταν μου το πρωτοείπε η Δήμητρα, της είπα όχι, γιατί μου φάνηκε πολύ δουλειά σε πολύ λίγο χρόνο. Με έπεισε όταν μου έστειλε το σενάριο. Το διάβασα, συγκινήθηκα και ξεκίνησα αγώνα δρόμου να βρεθούν οι βαλίτσες, να αγοραστούν και να μεταμορφωθούν.

Έτσι μου ήρθαν, λοιπόν, την Τρίτη που μας πέρασε 

Και έτσι είναι σήμερα. Πες τε μου. Δεν είναι αντάξιες πολυταξιδεμένων ποντικιών, που ψάχνουν κάπου να ριζώσουν και να αφήσουν τις βαλίτσες τους πια στην άκρη?