Πήραμε βαθμούς ή τι τραβάει μια ταλαίπωρη μάνα

Σήμερα πήραμε βαθμούς στο σχολείο. Η μικρή μου ανησυχούσε γιατί στην αρχή του τριμήνου τα είχε φορτώσει λίγο στον κόκορα. Αυτό,σε συνδυασμό με μια πολύ απαιτητική δασκάλα, την έκανε να φοβάται ότι μπορεί και να έχει και κανένα Β στον έλεγχο.  

Αντ' αυτού πήρε συγχαρητήρια και αυτή και εγώ, οπότε σε κλάσμα DT ξεθάρρεψε και άλλαξε τροπάριο." Μαμά θα με βγάλεις έξω?"  Άντε λέω κι εγώ ας την πάω μια βόλτα. Διάλεξε goodys που δεν την αφήνω  να πηγαίνει. Άντε λέω ας την αφήσω μια φορά. Μετά ήθελε και ένα μικρό δωράκι - είχε σταμπάρει ένα βιβλίο και δεν της έφτανε το χαρτζιλίκι της. Άντε ,λέω, να της το πάρω κι αυτό. "Τελευταίο όμως ε?" "Ναι μαμά"

Και αρχίζει ανάποδα. "Μαμά σκέψου πόσο ωραία θα ήτανε να πήγαινα αύριο ένα μικρό σοκολατάκι στο κάθε παιδάκι...." Ενέδωσα και σ'αυτό. "Να τα φτιάξουμε " μου λέει. Πατάω πόδι εγώ και λέω "Όχι βραδιάτικο δεν φτιάχνω σοκολατάκια - θα τα αγοράσουμε"

Να μην σας τα πολυλογώ τα σοκολατάκια έγιναν από μια ΙΟΝ γάλακτος για όλους τους συμμαθητές και μερικούς φίλους από άλλες τάξεις. Και μου λέει "Μα αυτά δεν είναι εορταστικά. Να βγάλουμε το περιτύλιγμα και να βάλουμε δικό μας"

Σκέφτομαι κι εγώ ότι το καημένο το παιδί θέλει να περάσουμε δημιουργικό χρόνο μαζί και του αξίζει κι όλας, οπότε ας του κάνω το χατίρι. Καθόμαστε και κόβουμε χαρτάκια για 30 σοκολάτες, κάνουμε τις πικμάνσεις, τα κάνουμε distress και τα κολλάμε. "Ε τελειώσαμε", σκέφτομαι εγώ, "πήγαινε μωρό μου για ύπνο."

Και τι μου λέει, αν έχετε το Θεό σας 10 η ώρα το βράδυ! "Μανούλα πώς θα τα πάω? Δεν θα μου φτιάξεις και ένα κουτάκι?" Και πέστε μου, ως μάνα και ως άνθρωπος , που από το πρωί δεν έχει κάτσει καθόλου, και που έχει φαντασιωθεί ένα project μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας και βιάζεται να βάλει το παιδί για ύπνο για να πέσει με τα μούτρα, ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ? 

Εγώ πάντως έφτιαξα και το κουτί! Περαστικά σε όλες εμάς τις μανούλες, συζύγους, κόρες κλπ, γιατί δεν μας μένει καθόλου καιρός να είμαστε ο εαυτός μας!

Και αν δεν με πιστεύετε, δείτε τις φωτογραφίες