Η χάρη μου προχώρησε σήμερα πολύ beyond the page. Ξεκίνησα να σκέφτομαι μια σελίδα art journaling. Με μια καρέκλα. Και τεχνικές παλαίωσης. Και πώς να την φτιάξω.

Και μετά σκέφτηκα πώς θα ήταν αν το έφτιαχνα σε μια αληθινή καρέκλα! Και ο άντρας μου με κοίταζε σαν εξωγήινη που κατέβηκα με το φακό 12 το βράδυ Κυριακής στο υπόγειο, να ψάχνω τις παλιές καρέκλες της γιαγιάς, που αυτός χρησιμοποιεί για καυσόξυλα!

Και πέτυχα την τελευταία και την έτριψα με το σφουγγαράκι για τα νύχια ( δεν είχα γιαλόχαρτο και δεν κρατιόμουνα μέχρι σήμερα). Και φυσικά δεν είχα ούτε χρώματα για ξύλο. Αλλά έιχα μισό σωληνάριο ακρυλικό traditions titanium white της deco art. Και επειδή είναι artist's acrylic, μισό και λιγότερο μπουκαλάκι, μου έβγαλε μια καρέκλα.

Βέβαια σκεφτόμουνα τι φρίκη θα πάθαινε η Αμαλία με τη σπατάλη του artist's acrylic σε μια παλιοκαρέκλα. Αλλά χαιρόμουνα που ήταν artist's και θα μου έφτανε!

Έτσι, λοιπόν , ξεκίνησα:

Και εδώ κατέληξα

Τα γράμματα τα έκανα με pan pastels και όλα τα υπόλοιπα με traditions της deco art. Όταν τα πρωτοαγόρασα μου είχαν φανεί ψιλοακριβά για fluid acrylic, αλλά ευχαριστώ τους παλιότερους ( for you Andy) που επέμεναν να μην χρησιμοποιώ student's grade!