Βιβλίο γάμου - Our Story

Το βιβλίο αυτό είναι η άποψη μου για το πώς θα έπρεπε να είναι ένα βιβλίο γάμου - ένα βιβλίο ζωής. Δεν είναι απλά ένα βιβλίο που θα παρουσιαστεί στην τελετή και οι καλεσμένοι θα γράψουν τυπικά κάποιες ευχές. Είναι μια ολόκληρη ιστορία. Η ιστορία του καθένα ξεχωριστά, οι συγκυρίες που τους έφεραν μαζί, τα κύματα που πέρασαν μέχρι να πάρουν την μεγάλη απόφαση, η ξεχωριστή μέρα του γάμου, οι ευχές των αγαπημένων τους, οι προσδοκίες τους για το μέλλον. Όλα αυτά, κείμενο και φωτογραφίες, φτιάχνουν μια ιστορία, μια μοναδική ιστορία, που πρέπει να την λέμε, γιατί για τα παιδιά μας είναι οι ρίζες τους.



Πόσες φορές έχετε ανακαλύψει φωτογραφίες των γονιών, των παππούδων, παλιές και καλοστημένες και έχετε συγκινηθεί? Φανταστείτε να ξέρατε και την ιστορία πίσω από τις φωτογραφίες αυτές! Πώς θα ξεπήδαγε ο παππούς και η γιαγιά ολοζώντανοι, με πάθη, με αδυναμίες, με ιδανικά .... στην δικιά τους καμπή της ιστορίας.. Εγώ πάντως δεν κουραζόμουν ποτέ να ακούω τη γιαγιά μου, να διηγείται πώς μέσα στις φωτιές του πολέμου και τους ξεριζωμούς και τις θυσίες, ο έρωτας άνθιζε και στέριωνε και καρπός του σήμερα είμαι εγώ και η κόρη μου.

Και επειδή νομίζουμε ότι η δικιά μας ιστορία είναι απλή και τετριμμένη, σκεφτείτε πόσες φορές έχετε ρωτήσει εσείς σαν παιδιά την ιστορία της μαμάς και του μπαμπά, και πόσο μαγική σας φάνηκε. Γι αυτό λέω ότι το βιβλίο του γάμου θα έπρεπε να είναι ένα βιβλίο ζωής.

Το βιβλίο που έφτιαξα, έχει 92 σελίδες, 66 διακοσμημένες στο χέρι με ειδικά μελάνια και χρώματα, και 26 εκτυπωμένες με ψηφιακά κολάζ της digital artist Νεκταρίας Καζακοπούλου. Ο συνδυασμός είναι εκρηκτικός-είναι ένα βιβλίο που από μόνο του λέει μια ιστορία. Το χαρτί του είναι χαρτί 300gsm , ανακυκλωμένο και χειροποίητο (όχι από μένα δυστυχώς, αλλά θα το κάνω κι αυτό στο μέλλον), κατάλληλο και για φωτογραφίες, και επεξεργασμένο για να βγάζει μια subtle λάμψη.

Είναι ένα project που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα μου, αφού συνηθίζω να διακοσμώ μόνο τα εξώφυλλα. Είναι η συνέχεια μιας κουβέντας που είχα με την κολλητή μου για το πώς θα φανταζόμουν εγώ το βιβλίο του γάμου μου. Πολύ παραγωγική κουβέντα θα έλεγα αφού έχει ήδη "γεννήσει" τρία βιβλία.

Dragon Skin Book

The project I want to show you today, is a favorite. As soon as I had finished with the covers, I realised that I wanted to keep the book and not send it far away to Australia to its rightful owner.

All of you that you know me, you know that I choose my commissions very carefully and only if I am intrigued by the client's  idea. I never accept orders that the client asks that I materialize his own idea, as I believe that each of my books is a piece of art and a commission should never suppress the artist within.

The story goes back in August when a tatoo artist from Australia, mailed me that he would like me to make a journal for him, in order to create his portfolio. I checked his work and I was impressed, so I agreed. Up to now he has not seen his book. His hint preferences were the color combo of a  Bulgari watch and this dragon's eye. Apart of these I had a free rein

The challenge that this commisssion presented,  was not only the artwork of the  book. It was also going to be huge one. Its dimentions would be 25 x 35 cm with 300 pages of 300gsm heavy watercolor paper. Although I have made tomes of 500 pages, I have never used such a  heavy paper. And the book should open freely AND open flat, for the artist to draw inside.

To cut a long story short, I used a combination of Coptic stitch and Codex binding, and I was really happy with the result. This is the book block , sewn and ready for casing. For its binding I used 13 meters of linen thread!!!  For your comparison, on top of it, I have one of my standard books of 100 pages. See the differnce in size? It's like David and Goliath

And here is my finished book. The texture of the covers looks like old dragonskin. The details are all metallic  and the book weights 5 kgr!!! Isn't it amazing?

And in order to have an idea of its final size, I have included a picture of the same standard book on top of the journal.

 Tommorrow it will be on its way to Australia, where I hope that it will be loved and be filled with art.

Και μια και πιάσαμε τα παιδικά βιβλία, να σας δείξω και το μανιταρόσπιτο του μικρού Νικόλα, που το θέμα της βάπτισης του είναι τα στρουμφάκια.

Να σας ζήσει ο κουκλος

Και ένα δείγμα από τα εσωτερικά φύλλα.

Ευχολόγιο βάπτισης φορεματάκι

Το βιβλίο που έφτιαξα για την βάπτιση της μικρής Ιωάννας. Να ζήσει η νεοφώτιστη.

Το έντυσα με εκρού ταφτά και vintage δαντέλα, γιατί ξερετε πως δεν είμαι πολύ του ροζ. Οπότε έβαλα μόνο λεπτομέρειες σε φούξια.  

 Και μια και μου δόθηκε η ευκαιρία να παίξω και λίγο με τα χρώματα, σφράγισα σε όλες τις σελίδες νεραιδάκια και τα χρωμάτισα με μελάνια και μαρκαδόρο νερού. Και τους έβαλα και glitter από πάνω! Δεν με πιστεύετε ε?

Myrto's journey journal to UK

Μόλις επέστρεψα στη βάση μου, για καλά αυτή τη φορά αφού το καλοκαίρι τελείωσε, και σε λίγο αρχίζουν τα σχολεία. Αυτό το καλοκαίρι, ούτε κατάλαβα πώς πέρασε, μια και έχω βάλει σε εφαρμογή τα μεγαλοεπίβολα σχέδια μου   να επεκταθώ και στο home decor (χαχαχα, ελπίζω να μην γελάει ο Θεός από πάνω!!!!) και δεν πρόλαβα να κάνω καθόλου διακοπές. Αν θέλετε πιστέψτε το - πήγα 15 μέρες στην Κρήτη και μένω δίπλα στη θάλασσα και φέτος έκανα 4 μπάνια! Τες πα

Ενώ λοιπόν περνούσα τον καιρό μου με διάφορα power tools -ξέρετε τριβεία, τρυπάνια, πριόνια κλπ κατ' ευφημισμόν "αντρικά" εργαλεία  ( ο δικός μου άντρας πάντως ούτε το όνομα τους δεν ξέρει...), και ήμουν μέχρι τα αυτιά στο πριονίδι, ήρθε ένα μαιλ που μου ανέτρεψε τα σχέδια του μήνα, τον οικογενειακό προυπολογισμό και την ηρεμία του αφεντικού του άντρα μου. 

Ούτε λίγο ούτε πολύ, προσκλήθηκα στην Αγγλία να παρακολουθήσω μάθημα με τον Lord Tim of Holtz και την Dyan Reavelay - μη ρωτάτε γιατί κάλεσαν εμένα, ούτε κι εγώ ξέρω, γιατί έμαθα στην πορεία ότι γινόταν χαμός για μια θέση! Στην αρχή είπα ναι, μετά όχι, και μόλις είδα πόσο κάνουν τα αεροπλάνα αν τα κλείσεις τελευταία στιγμή μέσα στον Αύγουστο, είπα αποκλείεται!

Αλλά επειδή τελικά τίποτα δεν αποκλείεται, βρέθηκα στις 22 του Αυγούστου να ταξιδεύω για το Λονδίνο, παρέα με τον καλό μου. Είχαμε να πατήσουμε το πόδι μας στην Αγγλία 15 χρόνια - από φοιτητές, αλλά μάλλον είναι κι αυτή σαν το ποδήλατο, αν την μάθεις δεν την ξεχνάς ποτέ.

Ξαναθυμηθήκαμε το αγγλικό φαγητό, τον αγώνα του να ψάχνεις νερό όχι sparkling και όχι flavored, τα αγγλικά ταξί, τα excuse me, τα please, τα μαγαζιά μέχρι τις 6 και τα εστιατόρια μέχρι τις 10 το βράδυ (έλεος), τον βλαμμένο τρόπο που έχουν να μετράνε πόδια , ίντσες, μίλια αλλά οπωσδήποτε όχι με ότι μετράει ο υπόλοιπος κόσμος, τις μπρίζες με το στυλό στη θέση της γείωσης,   τα δεξιοτίμονα αυτοκίνητα και το πώς πρέπει να μπεις στις πλατείες ανάποδα!

All in all περάσαμε τέλεια και μετά από πέντε μέρες τουρισμό που περιλάμβανε από ζωολογικό κήπο μέχρι καρναβάλι στο Notting Hill, ξεκινήσαμε για το Coventry να δούμε το Lord.

Και μια και είχαμε κλείσει δωμάτιο στο ίδιο ξενοδοχείο  - hotel suites στην αγγλική εξοχή  δηλ τέλεια παρέα με γουρουνάκια, αγελάδες, άλογα κλπ και τύπους που παίζουν γκολφ- μπήκα στην αίθουσα πρωινού και δείτε τι βρήκα.

Μόλις φάγαμε , ξεκινήσαμε για την αίθουσα του σεμιναρίου. Είμαστε γύρω στα 35 άτομα - μόνο 2 ξένες, όλες οι άλλες Αγγλίδες.

Το μόνο που θα πω είναι ότι ο Τιμ είναι χαρισματικός. Κατάφερε μέσα σε 4 ώρες να μας δείξει 12 καινούργιες τεχνικές, να μας εξηγήσει όλες μας τις απορίες, να μας δώσει συμβουλές και να να μας κάνει να νιώσουμε άνετα με το χιούμορ του και τον ευπροσήγορο χαρακτήρα του.

Σειρά είχε η Dyan που απλά κάνει μαγικά με τα χρώματα. Είναι τραγική με την τεχνολογία, αλλά ικανή να σου μιλάει ώρες για το πώς ένα χρώμα συνδυάζεται με άλλο ή τι χαρτί να χρησιμοποιήσεις για να σου πετύχει μια τεχνική. Να φανταστείτε, επειδή δεν της έβγαινε πώς να τρεξει ένα slide show που είχε ετοιμάσει, χόρεψε  το χορό της βροχής . Αλλά μια και δεν βγήκε ούτε αυτό, φώναξε τον Τιμ ( για δέκατη φορά μη σας πω) και τον κάθισε στη μοκέτα κρυμμένο πίσω από ένα τραπεζάκι!!!!!!, να της γυρίζει τα slides!

Ήμασταν μια τρελή τρελή παρέα.

 Και αν βάλεις στο λογαριασμό και την Kaz με το τεράστιο χαμόγελο

τον πανταχού παρών Mario, που τα κανόνιζε όλα - από τον κρύο καφέ από τα Starbacks (ούτε ξέρω πόσα μίλια μακριά), μέχρι τα κιτ και τις καλωδιώσεις

αλλά και τους αφανείς ήρωες, Alain και Jayne που ένα χρόνο τώρα οργανώνουν το event , καταλαβαίνετε τι ωραία που ήτανε.

Να η φωτογραφία τα λέει όλα. Μιλάμε για τρελή διάθεση και κέφι!

Αυτό που έπρεπε να βγάλω και δεν το σκέφτηκα είναι 35 scrappers να κάνουν ουρά στις τουαλέτες με χέρια βαμμένα σε όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου, για να εξανθρωπιστούν λίγο πριν πάνε για φαγητό. Και φυσικά ο lord μας έσωσε, αφού μας έφερε στις ταλαίπωρες από ένα εδικό σφουγγαράκι, που καθαρίζει ακόμα και τα νύχια από τα διάφορα υλικά και χρώματα. Και επειδή καμιά μας δεν τον είχε πιστέψει, καθόταν και γέλαγε με τις χαζεμένες μας φάτσες όταν είδαμε ότι δουλεύει στ' αλήθεια!

Αυτά τα ολίγα, για να μην σας ζαλίζω (λέμε τώρα) με την φοβερή μου εμπειρία,!

Και επειδή η Κατερίνα είναι γλύκα και με σκέφτηκε (σίγουρα λέμε, εμένα είχε στο νου της), η πρόκληση του SIG αυτό τον μήνα ήταν ότι θέλουμε, φτάνει να έχει journaling, έφτιαξα ένα βιβλίο στο ταξίδι μου, που να μου θυμίζει για πάντα όλα τα ωραία που έζησα!

και επειδή έχουμε και καινούργιο παρεάκι στο SIG με πολλές καταπληκτικές δημιουργίες, κάντε μια βόλτα κι από εκεί!

Φιλιά!