Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012

Δεύτερη ανάρτηση σήμερα! Σας ζαλίζω - με καλό σκοπό όμως!

Στις αρχές του μήνα η φίλη μου η Παρασκευή με προκάλεσε με ένα ασυνήθιστο τρόπο. Μου ζήτησε να αφήσω πέρα τα  mixed media, και να ξαναγυρίσω στις παλιές εποχές του clean&simple.

Από καιρό ήθελα να κάνω ένα LO για το τέταρτο μέλος της οικογένειάς μας, που έφυγε από γεράματα το Σεπτέμβριο. Η απουσία της είναι ακόμα ανοιχτή πληγή για όλους μας, αλλά ήταν τόσο πολύ κουρασμένη στο τέλος που δεν πήγαινε άλλο.

Η Wolf ήταν το πρώτο μου παιδί. Πάντα είχα σκύλο, αλλά ποτέ μέσα στο σπίτι. Όταν μείναμε μαζί με το Χάρη και εκείνος έφυγε φαντάρος, πήραμε τη Wolf. Ήταν το τελευταίο σκυλάκι της γέννας, μικρόσωμη και καταιδρωμένη σε σχέση με τα αδέρφια της. Αφού όταν τη διάλεξα, τα λόγια του ιδιοκτήτη ήταν τα εξής "Τώρα τι να σας χρεώσω γι αυτό?"

Όμως ήταν ένα σκυλί που μόνο γλώσσα δεν είχε, γιατί κατά τα άλλα μίλαγε. Πάντα κατάφερνε να επικοινωνήσει αυτό που ήθελε. 

Τα δεκατέσσερα χρόνια της ζωής της, ήταν η μεγάλη μας κόρη. Παντού μαζί μας, γύρισε την Ελλάδα, ξενύχτισε στα μπαράκια, έκανε camping, έφαγε σε ταβέρνα - μέχρι και ανοιχτές συναυλίες παρακολουθούσε. Και πάντα δίπλα μου. Ξαπλωμένη στο γραφείο όταν ήμουνα εκεί, στην τουαλέτα έξω από την πόρτα μέχρι να βγω,   δίπλα στο κρεββάτι - στρώμα - αιώρα, όλο το βράδυ, ακούνητη να με φυλάει....... Ο Χάρης έψαχνε τη Wolf για να δει που είμαι......

Ακόμα και πριν το τέλος, που πια δεν μπορούσε να περπατήσει, όταν έφευγα από το γραφείο για να πάω μέσα, σερνότανε να με ακολουθήσει - και ας μην μπορούσε.

Την Ήριννα τη δέχτηκε σαν ένα επιπλέον μέλος της αγέλης. Το παιδί μου έμαθε να σηκώνεται κρατημένο από τη γούνα της. Και όσο και αν την πονούσε η μικρή, ποτέ δεν γύρισε ούτε να την γρυλίσει!

Η πιο δύσκολη απόφαση της ζωής μου, ήταν η ευθανασία της. Όταν κατάλαβε ότι δεν μπορούσε άλλο, σταμάτησε να τρώει! Ποιος,  η Wolf, που επιθεωρούσε τα πιάτα μας να δει τι θέλει!  Στο τέλος είχε μείνει μόνο κόκαλα  Όταν ήρθε η κτηνίατρος για την ένεση - λες και ήξερε - πήγε μόνη της, παρόλο που δεν την πλησίαζε ποτέ! Τα ζώα είναι τελικά πολύ πιο σοφά από τους ανθρώπους.

Θα την έχουμε σε μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας για πάντα!








Κι επειδή χρησιμοποίησα το σκετς της skissedilla #185 θα το υποβάλλω και εκεί

8 σχόλια:

  1. Περιττό να σου πω ότι δεν μπορώ να γράψω γιατί έχω βουρκώσει... ... Σε καταλαβαίνω!
    Για την σύνθεση δεν έχω λόγια! Είναι ίσως και η πιο ωραία που έχεις φτιάξει! Να το υιοθετήσεις το στυλ σου πάει! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ...εχω δακρύσει κοπελια! Εχασα και γω τον μεγαλο μου σκύλο το Μαρτιο μετα απο 10 χρονια και ξερω ακριβως πως νιωθεις....:(
    Πολύ ωραιο LO και τρομερη η φατσουλα της Wolf σας...
    ..πολυ στεναχωρέθηκα μωρε....
    Καλη επιτυχια στο challenge...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μυρτω μου ειναι πολυ ωραια η συνθεση.
    Δεν μπορεσα να διαβασω ολες τις προτασεις της ιστοριας γτ το δακρυ κυλουσε απο τα ματια. Οτι και να πω ειναι λιγο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. πωπω τι υπέροχη ανάρτηση βρε Μυρτώ μου!!!κατάφερες να μας συγκινήσεις!!!όσο για την σύνθεση πανέμορφη!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εχω δακρυσει, και ειλικρινα σου λεω δεν ειχα ποτε δικο μου σκυλι, ουτε πολλες σχεσεις με ζωα..Αλλά συγκινηθηκα πολυ με την ιστορια της wolf, και φανταζομαι ποσο πολυ σας λειπει..Η συνθεση σου πολύ όμορφη, και φτιαγμενη με πολυ αγαπη! σε ευχαριστω πολυ που έπαιξες μαζι μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μυρτώ... πραγματικά πολύ συγκινητική ιστορία σας... με το ζόρι κρατήθηκα... δαγκονώμουν .. όση ώρα ακουγα την Παρασκευή να το διαβάζει... και η φωνή της έσπαγε... ενώ έλεγε και ξανάλεγε.. "δεν το πιστεύω, θα βάλω τα κλάματα"... Χαίρομαι από την άλλη που κατάφερες μέσα απ' όλη αυτή τη συναισθηματική φόρτιση, να ανταποκριθείς στην πρόκληση... Για το αν το ευχαριστήθηκες.. δεν μπορώ να ξέρω... διαισθάνομαι ίσως μια μικρή λύτρωση... που κι αυτό είναι κάτι τελικά! Σ'ευχαριστώ πολύ που μας τίμησες στο SAG... Να σαι πάντα καλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Oh I'm so sorry for your loss. Its so hard to say goodbye to these special members of our families. We have a German Shepherd girl that is 12 and know her time will come all too soon. This is a beautiful tribute page and I thank you for taking part in our challenge to do so. Many hugs being sent. Love Scarlett

    ΑπάντησηΔιαγραφή